Hallo allemaal,
Tijdens reizen als deze kan er van alles misgaan, het is belangrijk je daar niet te druk over te maken... Straks de reden...
Geeft mij de gelegenheid om even te vertellen over gisteren.
We zijn op de fiets naar Pashupatinath en Bakhtapur geweest. De eerste is de heilige begraafplaats waar alle doden uit Kathmandu op traditionele wijze worden gecremeerd.
Lijken liggen er in de rij om "aan de beurt te komen".
Er wordt hier met de dood anders omgegaan dan bij ons, hier wordt het gezien als een transitie naar reincarnatie en verlossing van het aardse. Mensen en kleurrijk gekleed en de lijken zijn bedekt met kleurrijke gewaden.
de as wordt na de verbranding in de langsstromende rivier gegooid, zodat de resten "op reis" kunnen.
In dat water zitten de armen (jong en oud) om de modder te zeven op zoek naar gouden tanden en kiezen, ook hier is de een zijn dood de ander zijn brood.
Bakhtapur is een soort levend openluchtmuseum, Unesco heeft veel geld gepompt in dit project, waar een oud stukje cultuur is gerestaureerd. Er wonen gewoon mensen en het leven gaat er zijn gang. Wel moet je als toerist 750 Rupia (7,50 Euro) betalen om er in te mogen. Een onbegrijpelijk hoog bedrag, omdat dat een godsvermogen is in dit land, de gemiddelde Nepalees moet daar een poos voor buffelen...
Op zich zag ik weinig verschil met Kathmandu, misschien iets schoner, maar dat was het dan wel.
We waren op de fiets, omdat er nog steeds "General Strike" is is er geen verkeer, zodat je de hele weg voor jezelf hebt.
Ook een zegening dat er dan totaal geen toeristen op de been zijn, al is het aantal "Buitenlanders" zoals wij hier bekeken worden, nietheel dik gezaaid. Ook ons hotel is niet vol, al staat het in Lonely Planet als grote aanrader genoteerd. Lonely planet is ongeveer de reisbijbel voor "reizigers".
Hans is er zo eentje, hij is in ieder geval op een boel plaatsen geweest. Hier was het bruggetje van de opening, Reiziger als hij is ligt hij als dood vogeltje, danwel oud vuil op zijn bedje, aan alle kanten komt het er uit, zodat onze fietstocht andermaal behekst lijkt.
Ikzelf heb nergens last van, gelukkig!! Mijn maag kan kennelijk tegen een stootje, of ik ben beter bestand tegen de elementen. Ook Marcel is niet helemaal vrij van ingewand-probleempjes.
Je ziet, de goden alsmede de duivel bemoeien zich met onze reis, maar we laten ons er niet onder krijgen, vandaag alle tijd en rust om spullen in te pakken en te reorganiseren.
We kunnen onze bagage hier in depot laten zodat we licht kunnen reizen. Totaal denken we acht dagen nodig te hebben om heen en weer te komen naar Pokhara en Jomsom en dan nog enkele dagen voor een trekking door Annapurna Sanctuary.
Dit is naar verluid een prachtig stuk natuur rond de 7000-er. De weg heeft niet vreselijk veel hoogteverschillen, hetgeen voor de slechte knieen van onze antilope(n) Marcel een uitkomst is.
Nou beste volgers en belangstellenden, hier dus verslag van de laatste stand an zaken, ondanks alle "Changes of Plans" ik zeg bewust niet tegenslagen! hebben we een mooie reis en een geweldige ervaring. De situatie nemen zoals die komt geeft een hoop rust in de bovenkamer en schept de juiste atmosfeer om er met volle teugen van te genieten...
Later meer, het kan vandaag nog...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten